Comparative analysis of EU crisis management policies: eurozone and pandemic crises

Abstract

Bu tez, Avro Bölgesi krizi ve COVID-19 salgını sırasında Avrupa Birliği'nin kriz yönetimi stratejilerinin karşılaştırmalı bir analizini sunmaktadır. Bu analizin çerçevesini çoklu kriz dönemi oluşturmaktadır. Uygulama alanı yaklaşımını kullanan çalışma, AB'nin tepkilerini incelemek için teorik perspektifler olarak yeni işlevselcilik ve hükümetlerarasıcılığı uygulamaktadır. Araştırma, krizlerdeki hem benzerlikleri hem de farklılıkları tanımlamaktadır. Özellikle, her iki krizin de dış kökenleri ve ardından gelen iç değişimleri vardır. AB'nin tepkileri yenilikçi kurumsal tedbirleri içermektedir. Çalışma, hükümetlerarasıcılığın başlangıçtaki koalisyon oluşumlarını ve ulusal tercihleri etkili bir şekilde açıkladığını teyit etmektedir. Yeni işlevselcilik ise uluslarüstü kurumların rolünü ve entegrasyon sonuçlarını açıklığa kavuşturmaktadır. Ancak her iki teori de tek başına kriz çözümünün dinamiklerini tam olarak açıklayamamaktadır. Bu durum birleşik bir hipotezin geliştirilmesine yol açmıştır. Hipotez, üye devletler arasındaki politika tercihi farklılığının derecesinin uluslarüstü aktivizmin kapsamını etkilediğini ileri sürmektedir. Bulgular, Avro para birimi ve Schengen Bölgesi gibi kilit kazanımların korunmasında birleşik bir AB tepkisinin kritik önemini vurgulamaktadır. Bu araştırma, AB kriz yönetimi ve entegrasyon teorilerinin anlaşılmasına katkıda bulunmaktadır. Karmaşık ve çok yönlü krizler karşısında gelecekteki politika oluşturma süreçleri için pratik bilgiler sunmaktadır.

This thesis presents a comparative analysis of the European Union's crisis management strategies during the Eurozone crisis and the COVID-19 pandemic. It frames this analysis within the polycrisis era. Using a domain-of-application approach, the study applies neofunctionalism and intergovernmentalism as theoretical perspectives to examine the EU's responses. The research identifies both similarities and differences in the crises. Notably, both crises have external origins and subsequent internal changes. The EU's responses included innovative institutional measures. The study confirms that intergovernmentalism effectively explains the initial coalition formations and national preferences. Neofunctionalism clarifies the role of supranational institutions and integration outcomes. However, neither theory alone fully captures the dynamics of crisis resolution. This led to the development of a combined hypothesis. The hypothesis posits that the degree of policy preference variance among member states influences the extent of supranational activism. The findings highlight the critical importance of a unified EU response in preserving key achievements, such as the Euro currency and the Schengen Area. This research contributes to the understanding of EU crisis management and integration theories. It offers practical insights for future policy-making in the face of complex, multifaceted crises.