Uluslararası hukuk açısından sürdürülebilir balıkçılık: Balık avlama serbestisi ve balık stoklarının yok olması arasındaki ilişki

Balık avlama serbestisi, uluslararası hukuk kuralı olarak, açık denizlerin serbestisi anlayışının gündeme gelmesiyle birlikte ortaya çıkmıştır. Bu serbesti, Hugo Grotius tarafından ortaya atıldığından bu yana farklı temellerde ele alınmayı gerektirmiştir. Hugo Goritus döneminde, açık deniz canlı kaynaklarının, özellikle de balıkların, stok itibariyle tüketilebilir canlılar olmadığı genel olarak kabul görmekteydi. Günümüzde değişen ve gelişen teknolojik ve doğal şartların bir sonucu olarak bu yaklaşımdan vazgeçilmiştir. Temel düşüncedeki bu değişim nedeniyle de balık avlama serbestisinin, uluslararası hukuk özelinde yeniden ele alınması önemlidir. Bu kapsamda; Bölgesel Balıkçılık Yönetim Örgütlerinin çabaları, teknolojik gelişmeler ile değişen balıkçılık kapasiteleri, ekolojik yaklaşımın gelişme göstermesi ve sürdürülebilirlik anlayışının önem kazanması, bütüncül bir yaklaşımla uluslararası hukuk çerçevesince değerlendirilmelidir. Çalışmanın neticesinde, balık avlama serbestisinin günümüzde açık denizlerin serbestisi ilkesi ile doğrudan doğruya değerlendirilmesinin uygun bir yaklaşım olmayacağı ve artık sınırlı bir serbestinin tanımlanması gerekeceği sonucuna varılmıştır.

Die Fischereifreiheit als Regel des internationalen Rechts entstand mit dem Konzept der Freiheit der Hohen See. Seit Hugo Grotius diese Freiheit formuliert hat, musste sie auf verschiedenen Grundlagen behandelt werden. Zur Zeit von Hugo Grotius wurde allgemein angenommen, dass die lebenden Ressourcen der Hohen See, insbesondere die Fische, keine erschöpfbaren Arten sind. Heute ist dieser Ansatz aufgrund der sich verändernden und entwickelnden technischen und natürlichen Bedingungen aufgegeben worden. Aufgrund dieses Wandels der Grundidee ist es wichtig, die Fischereifreiheit im internationalen Recht neu zu überdenken. In diesem Zusammenhang sollten die Bemühungen der regionalen Fischereiorganisationen, die technologischen Entwicklungen und die sich verändernden Fischereikapazitäten, die Entwicklung des ökologischen Ansatzes und die Bedeutung des Verständnisses von Nachhaltigkeit im Rahmen des internationalen Rechts mit einem ganzheitlichen Ansatz bewertet werden. Die Studie kommt zu dem Schluss, dass es nicht der richtige Ansatz wäre, die Freiheit der Fischerei heute direkt mit dem Grundsatz der Freiheit der Hohen See zu bewerten, und dass eine begrenzte Freiheit definiert werden sollte.

The freedom to fish, as a rule of international law, emerged with the concept of the freedom of the high seas. Since its introduction by Hugo Grotius, this freedom has had to be addressed on different grounds. At the time of Hugo Grotius, it was generally accepted that the living resources of the high seas, especially fish, were not exhaustible in terms of stocks. Today, this approach has been abandoned as a result of changing and evolving technological and natural conditions. Due to this change in basic thinking, it is important to reconsider the freedom to fish in international law. In this context; the efforts of Regional Fisheries Management Organizations, technological developments and changing fishing capacities, the development of the ecological approach and the gaining importance of the understanding of sustainability should be evaluated within the framework of international law with a holistic approach. As a result of the study, it is concluded that it would not be a correct approach to evaluate the freedom to fish directly with the principle of freedom of the high seas today and that a limited freedom should be defined.