Uyuşturucu mahkemeleri

Abstract

This study aims to explain drug courts. Drug courts are an alternative model for referring people with substance use disorders who are suspected of or convicted of a drug-related offense to treatment and judicially monitors this treatment. Established in the United States since the 1980s as a response to rapidly rising incarceration rates for drug-related crimes, these courts focus on solving the underlying problem of the crime by using the threat of legal coercion. This is intended to reduce the burden and cost of repeatedly processing drug offenders through the nation’s courts, jails, and prisons. Participation is voluntary, and successful completion of the program results in no further prosecution or a waived sentence. Failure means a return to the traditional criminal court. Each of the drug courts, which today number over 4,000 in total, has a unique operation. For this reason, their common features are discussed together with best practices. This model, whose positive impact on recidivism rates has been demonstrated by numerous studies, is thought to bring a different perspective for Turkey, where the number of drug-related crimes and criminals is increasing every year.

Bu çalışma, uyuşturucu mahkemelerini açıklamayı hedeflemektedir. Uyuşturucu mahkemeleri, uyuşturucu maddeyle bağlantılı bir suç şüphesi altında olan veya böyle bir suçtan hüküm giymiş ve madde kullanım bozukluğu olan kişileri tedaviye yönlendiren ve bu tedaviyi yargısal olarak izleyen alternatif bir modeldir. Amerika Birleşik Devletleri’nde 1980’lerden itibaren uyuşturucuyla bağlantılı suçlarda hızla yükselen hapsedilme oranlarına bir tepki olarak kurulan bu mahkemeler, yasal zorlama tehdidini kullanarak suçun altında yatan sorunu çözmeye odaklanmaktadır. Böylece uyuşturucu suçlularının, mahkemeler ve hapishaneler aracılığıyla tekrar tekrar işleme tabi tutulmasının yükü ve maliyeti azaltılmak istenmektedir. Katılım gönüllü olup, programı başarıyla tamamlamak kovuşturmaya devam edilmemesi veya cezanın düşmesi sonucunu doğurmaktadır. Başarısızlık ise geleneksel ceza mahkemesine dönülmesi anlamına gelmektedir. Bugün toplam sayısı 4.000’in üzerine çıkan uyuşturucu mahkemelerinin her biri kendine özgü bir işleyişe sahiptir. Bu nedenle ortak özellikleri, en iyi uygulama örnekleriyle birlikte ele alınmıştır. Tekerrür oranları üzerindeki olumlu etkisi sayısız çalışma ile gösterilen bu modelin, uyuşturucu maddeyle bağlantılı suç ve suçlu sayısı her geçen yıl artan Türkiye için farklı bir bakış açısı getirebileceği düşünülmektedir.