Kamuya gerekli şeylerin yokluğuna neden olma suçu (TCK m. 238)

Abstract

Bu çalışmada 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda 238. maddede düzenlenmiş kamuya gerekli şeylerin yokluğuna neden olma suçu incelenmektedir. Söz konusu suçun uygulamada gündeme gelmemesi, teorik olarak birçok hususun soyut hâlde kalmasına neden olmaktadır. Bu suçun teorik bazda da olsa somutlaştırılabilmesi, bu çalışmanın ana hedeflerinden biridir. Bununla birlikte dikkatleri çeken bir diğer husus ise suçun oluşmasına sebep olan taahhüde aykırı davranma fiilinin özel hukukla yakından ilgili olmasıdır. Ayrıca suçun kamu kurum ve kuruluşları ve kamu hizmeti ile de ilişkili olması, meseleye idare hukuku boyutu da katmaktadır. Bu iki tespitin önemi, ceza hukukunun son araç olma ilkesi ışığında meselenin incelenmesi gerekliliğine işaret etmesidir. Bu bağlamda özel hukuk ve idare hukuku ile ilgili bir fiilin, suç olarak düzenlenmesiyle ceza hukukunun kapsamına alınmasının isabetli olup olmadığı, bu çalışmadaki ana tartışmayı teşkil etmektedir. Bunun haricinde suç ile korunan hukuki değer başlığı altında kamuya gerekli şeylerin yokluğuna neden olma suçunun meşruiyetine ilişkin bir sorgulama da yapılmaktadır. Bunun sonucunda söz konusu düzenlemenin varlığının güncel bir bakış açısıyla gerekli olup olmadığı tespit edilmektedir. Bütün bunlara ek olarak suçun varlığının gerekli olup olmaması tartışması bir yana, kanun koyucunun bu suçla korumayı amaçladığı hukuki değer perspektifinden suçun kanuni unsurları incelenmektedir

In this study, the crime of causing the lack of necessary things for the public regulated in Article 238 of the Turkish Penal Code No.5237 is examined. The fact that the crime in question is not brought to the agenda in practise causes many issues to remain abstract in theory. One of the main goals of this study is that this crime can be concretized on a theoretical basis. However, another point that draws attention is that the act of breaching the commitment that causes the crime is closely related to private law. In addition, the fact that the crime is related to public bodies and authorities and public service adds an administrative law dimension to the issue. The importance of these two determinations is that they point to the necessity of examining the issue considering the principle of criminal law being the last tool. In this context, whether it is appropriate to include an act related to private and administrative law in the scope of criminal law by regulating it as a crime constitutes the main discussion in this study. As a result, it is determined whether the existence of the said regulation is necessary for a current perspective. In addition to all these, apart from the discussion of whether the existence of the crime is necessary or not, the legal elements of the crime are examined from the perspective of the legal value that the legislator aims to protect with this crime.