The impact of covid-19 on the integration of the European Union : a comparison with the other crises of europe

Abstract

Bu çalışmanın ana amacı 2019 yılının sonunda ortaya çıkan Kovid-19'un Avrupa entegrasyonuna olan etkisini bütüncül bir yaklaşımla incelemektir. Kovid-19 hem üye devletlere hem de Avrupa Birliği'ne kapasite, koordinasyon ve dayanışma anlamında bir meydan okuma yaratmıştır. Kovid-19'un yarattığı panik ortamı nedeniyle üye devletler kısa süreli de olsa Avrupa Birliği'nin ortak politikalarından uzaklaşmıştır. Avrupa Birliği'nin de koordinasyon sağlama sorunları nedeniyle zayıf kalacağı düşünülmüştür. Çalışmada, Kovid-19'un entegrasyona ekonomik ve kurumsal etkileri olduğu, ayrıca devletler arasındaki eşitsizlikleri ortaya çıkardığı görülmüştür. Avrupa Birliği krize öncelikle mevcut mekanizmaları ve kurumlarıyla tepki verirken, bir yandan da krize karşı önemli ve yeni bir yaklaşım geliştirerek Next Generation EU (NGEU)'yu sunmuştur. NGEU bütçeyi neredeyse ikiye katlayan bir kaynak olmasının yanında bütçeyle entegre olarak tasarlanmış ve üye devletlerin sağlıkla ilgili altyapı sorunlarının çözülmesi, krizden etkilenen sektörlerin desteklenmesi, sürdürülebilirlik ve yeşil dönüşüm konularında da yatırımı teşvik eden mali bir destek olmuştur. Üye devletlere hibe ve kredi olarak sunulan fonların Avrupa Komisyonu'na verilen yetkiyle piyasalardan kaynak bulma yoluyla finanse edilmesiyle ilk defa birlik çatısı altında krizin riskinin devletler tarafından ortaklaşa paylaşılması söz konusu olmuştur. Bu Avrupa entegrasyonu açısından önemli bir dönüm noktasıdır. Kovid-19 etkileri itibariyle Avrupa Birliği'nin yaşadığı diğer krizlerinden de özellikler taşısa da hem öğrenilen dersler ve tarihsel birikim sayesinde var olan mekanizma ve kurumlarla birlikte mücadele etme hem de yeni bir araç yaratma sonucu itibariyle diğer krizlerden çözüm olarak farklılaşmıştır. Bu kadar büyük bir kriz karşısında üye devletlerin birliğin dağılmasını göze alamaması ve ortak bir fon oluşturmaya olumlu bakmaları -her ne kadar ulusal çıkarları için olsa da- ve mali bir çatı altında birleşmeleri entegrasyonu derinleştirmiştir, üstelik bu derinleşme devletlerin egemenliğinin daha fazla olduğu sağlık alanında başlamıştır. Ayrıca Avrupa Birliği, NGEU ile gelecekteki krizlere karşı kendini hazırlayarak iyileştirme yatırımlarını sürdürülebilirlik hedefleri çerçevesinde uygulamaya devam etmiştir. Avrupa Birliği doğal olarak sonraki krizlere karşı kendini savunacak mekanizmaları da bugünden Kovid-19'u fırsat bilerek hazırlamaya çalışmaktadır. Çalışma kapsamında kovid-19’un entegrasyon üzerindeki etkilerini anlamak için göç krizi ile karşılaştırma yapılmıştır. Bu karşılaştırma gösterdi ki her iki kriz de ülkelerin egemenliklerinin fazla olduğu bir alanda ortaya çıksa da ve sistemi test eden krizler olsa da kovid-19 her ülkeyi derinden etkilerken, göç krizi her ülkeyi aynı oranda etkilemiştir. Ayrıca, kovid-19 krizinin sağlık gibi teknik bir alanda ortaya çıkması ve finansal riskler barındırması görece AB'nin deneyimli olduğu bir konuyken, göç konusu politik uzlaşmaya varma noktasında oldukça zorlu bir alandır. Göç kriziyle yapılan karşılaştırma krizlerde ülkelerin iradelerinin ve kararlarının etkili çözümler bulmak için önemli olduğunu gösterdi. Bununla birlikte, covid-19 krizinde bir kez ulusal devletler tarafından kararlar alındığında, uluslarüstü mekanizmalar etkinliklerini artırmış ve kurumlar krizi aşmak için katkı sağlamışlardır. Dolayısıyla, kovid-19 krizinde görülen dönüştürücü etki, göç krizinde elde edilememiştir. Diğer krizlerden farklı olarak kovid-19 krizinde ortak bir sonuca ulaşmada Avrupa Birliği'nin mevcut mekanizmaları ve geçmiş deneyimlerinden elde ettiği dersler de şüphesiz önemlidir. Bu nedenle, Avrupa Birliği tarihi de Avrupa Birliği entegrasyonunun en önemli göstergesi olduğu için bu çalışmada yer almıştır. Bu çalışma, liberal intergovernmentalizm ve neo-fonksiyonalizm teorileri kapsamında incelenmiştir. Çalışmada krize verilen ilk tepkiyi anlamak için kovid-19 krizinin çıktığı ilk aylardaki Avrupa Birliği'nin tepkileri analiz etmiştir. Krizin boyutlarının anlaşılması için uzun dönemli analizlerle de desteklenmesi mümkündür

The main aim of this study is to comprehensively examine the impact of COVID 19, which emerged at the end of 2019, on European integration. COVID-19 has posed challenges in capacity, coordination, and solidarity for member states and the European Union. Due to the panic, member states temporarily deviated from common EU policies. The EU was also thought to be weakened due to coordination problems. The study reveals that COVID-19 has had an impact on integration economically, institutionally, and in terms of inequalities between states. While the European Union and its institutions initially responded to the crisis using existing mechanisms and institutions, they also developed a significant and new approach by introducing the Next Generation EU (NGEU). NGEU, besides almost doubling the budget, has been designed to integrate with the budget and provides financial support for addressing member states' healthcare infrastructure issues, supporting sectors affected by the crisis, and promoting investments in sustainability and green deal. The funds provided to member states in the form of grants and loans are financed through borrowing, authorized by the European Commission, marking a significant milestone in risk-sharing among states under the EU fiscal framework. In terms of its effects, COVID-19 shares similarities with other crises experienced by the European Union. However, the Covid-19 crisis differs from other crises in terms of the solutions derived from both the lessons learned and the historical accumulation, as well as the creation of a new tool, NGEU. Faced with such a massive crisis, member states' unwillingness to risk the disintegration of the Union and their positive outlook towards creating a common fund have deepened integration, particularly in the field of healthcare, where states exercise more sovereignty. Furthermore, with NGEU, the European Union has continued its investment in improvement, preparing itself for future crises while pursuing sustainability goals. Naturally, the European Union is also striving to prepare itself for future crises, taking COVID-19 as an opportunity. Furthermore, a comparison was made with the migration crisis to understand the effects of covid-19 on integration. The study demonstrates that despite both the migration crisis and the COVID-19 crisis arising in domains where states possess a considerable degree of sovereignty and serve as tests for the system, COVID-19 has affected every country, whereas the migration crisis did not impact all countries on the same extent. COVID-19 emerged in a technical field such as health and entailed financial risks, areas in which the EU had relatively more experience. On the other hand, the migration issue proved to be a challenging domain to reach a political consensus. The comparison with the migration crisis demonstrated that the will and decisions of the states are crucial in finding effective solutions during crises. Still, once decisions are made by nation-states, supranational mechanisms have increased their effectiveness, and institutions and actors have contributed to overcoming the crisis in covid-19 crisis. Hence, a transformative impact seen in COVID-19 could not be achieved in the migration crisis. Lessons learned from existing mechanisms and past experiences of the European Union are undoubtedly important in achieving a common outcome. Thus, the history of the European Union is also included in this study as it is the most important indicator of European Union integration. This study has been conducted within the framework of both liberal intergovernmentalism and neo-functionalism theories. The initial responses of the European Union during the early months of the COVID-19 crisis have been analyzed to understand the initial reactions to the crisis. Long-term analyses can also support understanding the dimensions of the crisis