Global actorness of the European Union in the context of the refugee crisis and ımmigration management in case of Libya

Abstract

İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana, uluslararası arenadaki değişiklikler daha fazla insanı yerinden olmaya ve göç etmeye zorladı. Devletler bu “sürekli” göç akışını kontrol altına almak için önlemler almaya başladılar. Yakın tarihimizde ise, Arap Baharı sırasında ve sonrasında yükselen kitlesel göç hareketi güncel küresel sorunlardan biridir. AB ise bu göç konusunu dış politika gündeminin en üst sıralarına taşımış ve göç yönetimi politikalarını birlik sınırlarının ötesine taşıyarak bu küresel soruna müdahale etmiştir. Bu çalışmanın amacı, Avrupa Birliği’nin transit göç ülkelerinden biri olan Libya ile ve Libya’da mülteci krizi ve göç yönetimi sürecini nasıl yönettiğini cevaplamaktır. Bu çalışma sonucunda; dış yönetişim teorisi ve dışsallaştırma kavramından yararlanarak; AB’nin Libya'daki göç yönetiminin temel amacının Birlik sınırları dışındaki göç krizini dışsallaştırma yoluyla kontrol altına almak olduğu sonucuna varılmıştır. Libya’daki göç yönetimi araçları analiz edilerek, AB’nin dışsallaştırma politikalarının burada iki temel amacının olduğu belirlenmiştir. Bunlardan birincisi uzaktan kontrol yaklaşımıyla anlattığımız sınır güvenliğinin sağlanması, ikincisi ise kök neden yaklaşımı ile açıklandığı gibi Libya’daki mültecileri korumak ve yardımda bulunmaktır.

Since the end of World War II, the changes in the international arena have forced more people to displace and migrate. States have begun to take measures to contain the “continuous” flow of immigration. In our recent history, the mass migration movement that rose during and after the “Arab Spring” is one of the current global problems. The EU has taken the issue of migration to the top of the foreign policy agenda and intervened in this global problem by taking its immigration management policies beyond the borders of the Union. This study aims to answer how the European Union manages refugee crisis and the immigration management process with and in Libya, which is one of the transit countries. As a result of this study; by making use of the external governance theory and externalization concept; it has concluded that the main purpose of the EU’s immigration management in Libya is to control the migration crisis outside the borders of the Union through externalization. Through analysing the immigration management tools in Libya; it has been determined that the EU’s externalization policies have two main goals here. The first of these is to ensure border security, which we describe with the remote control approach, and the second one is to protect and assist the refugees in Libya, which is explained with the root causes approach.