Osmanoğlu, Bilal2025-02-202025-02-2020201304-2408https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/411689https://hdl.handle.net/20.500.12846/1871Bu çalışma Türk ceza muhakemesi hukukunda Cumhuriyet savcısı ve mahkemelerin bilgi ve belge isteme yetkisini açık-lamayı hedeflemektedir. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (CMK) 161 ve 332. maddelerinde düzenlenen bu yetki, ceza muha-kemesinde maddi gerçeğe ulaşılması için kullanılan bir delil elde etme yöntemidir. Cumhuriyet savcısı ve mahkemelerin belge isteme yetkisi karşısında kişilerin istenilen belgeyi vermesi gerekmektedir. Ancak bu gerekliliği ortadan kaldıran bazı durumlar, yani istisnalar bulunmaktadır. Türk hukukunda bu istisnalar, bir bütün halinde top-lanmış değildir. Bu çalışmada Anayasa ve kanunlardan hareketle söz konusu istisnalar tespit edilmiştir. Buna göre kişinin kendisini suçla-yan bilgi ve belgeler, içeriği devlet sırrı niteliğindeki belgeler, Millî İstihbarat Teşkilâtı uhdesindeki belgeler ve belli kişilerin nezdindeki belgeler olmak üzere dört istisna bulunmaktadır. 5271 sayılı CMK’nın 332. maddesine göre istisnai bir durum olmaksızın istenilen belgeyi vermemek görevi kötüye kullanma suçunu gündeme getirmektedir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessKriminoloji ve Ceza BilimiHukukArticle151103138411689